เมื่อคิดถึงย่า ตอนที่ 1 พาหลานอาบน้ำ
ทุกครั้งที่คิดถึงภาพในอดีตเรียงลำดับกันมาเป็นแถวๆ อย่างตอนที่ย่าพาหลานๆ ไปอาบน้ำ ซึ่งบ่อน้ำที่บ้านนั้นเป็นบ่อน้ำธรรมชาต
บ่อน้ำเป็นตาน้ำจากใต้ดินผ่านชั้นหินลงไป ต้องเดินจากบริเวณบ้านไปประมาณ 300 เมตร
มีหมาตักน้ำที่ทำเองกับมือ (อุปกรณ์ใช้ตักน้ำจากบ่อ ทำจากกาบหมากที่ผลัดจากต้นหลังจากที่ตั้งท้องแก่ออกมาเป็นทะลาย)
เวลาของการอาบน้ำส่วนใหญ่ก็ประมาณ 11 โมงเช้า
หลังจากที่ย่าจัดแจงตักน้ำใส่กะละมังให้หลานๆแล้วก็จัดแจงอาบตัวเองบ้าง จากนั้นก็มาขัดสีฉวีวรรณและฟอกสบู่ให้หลานๆ
และภาพติดตาเสมอมาก็คือ ภาพที่ย่าใช้ต้นหมากที่อยู่บริเวณข้างๆบ่อน้ำ เป็นอุปกรณ์อย่างดีในการใช้ขัดขี้ไคล
จนบางครั้งฉันและน้องๆ ยังเลียนแบบ
ความรู้สึกที่ได้คือ ขี้ไคลที่หลังหลุดออกจริงๆ รู้สึกหายคันหลัง
ที่สำคัญไม่ต้องวานใครช่วย เพราะเราได้ฝึกการช่วยเหลือตัวเอง พึ่งพาตนเอง
<